Παρέμβαση για ευθανασία αδέσποτων από τη Save a Greek Stray
ΜΕΤΑ ΤΑ ΟΣΑ ΑΚΟΥΣΤΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΣΥΣΚΕΨΗ ΤΗΣ ΚΑΒΑΛΑΣ ΑΠΟ ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΥΣ ΓΙΑ ΤΑ ΑΔΕΣΠΟΤΑ
“Σε χώρες με μεγάλο αριθμό αδέσποτων σκύλων, οι συζητήσεις για ευθανασίες και “μάζεμα όλων των αδέσποτων από τους δρόμους” υπάρχουν πάντα στο τραπέζι, κρυφά αλλά και φανερά, είτε από τοπικούς φορείς είτε από τις ίδιες τις κυβερνήσεις.
Το ακούσαμε και πρόσφατα σε διαδημοτική σύσκεψη στο δημαρχείο Καβάλας, που έγινε χωρίς την παρουσία φιλοζωικών οργανώσεων και όπου η λύση που προτάθηκε για τα αδέσποτα ήταν αυτή της ευθανασίας, με έναν από τους συμμετέχοντες να κάνει λόγο για δηλητηρίαση των ζώων με απαγορευμένο εντομοκτόνο (λανέιτ).
Στη γειτονική Τουρκία, η συζήτηση έγινε νόμος, και έχει αρχίσει να γίνεται και πράξη. Η νομοθεσία που μόλις υπερψηφίστηκε στο κοινοβούλιο και που στη φιλοζωική κοινότητα αναφέρεται ως massacre law (νόμος της σφαγής) ουσιαστικά έχει σκοπό να εξαφανίσει με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο όλα τα αδέσποτα σκυλιά από τους δρόμους της χώρας.
Επιβάλλει σε όλους τους Δήμους να απομακρύνουν όλους τους αδέσποτους σκύλους από τους δρόμους και να τους βάλουν σε δημοτικά “καταφύγια” όπου “θα εμβολιαστούν και θα στειρωθούν πριν προωθηθούν για υιοθεσία” προβλέποντας ταυτόχρονα την ευθανασία σε σκυλιά επιθετικά, άρρωστα κτλ.
Το αν θα στοιβαχτούν σε κυνοκομεία – στρατόπεδα συγκέντρωσης όπου θα αφεθούν να πεθάνουν μόνα τους υπό άθλιες συνθήκες ή το αν θανατωθούν μαζικά είναι κάτι που δυστυχώς δεν ξέρουμε και την τύχη των ζώων αυτών ίσως να μην την μάθουμε ποτέ.
Άλλωστε, θέσεις σε κυνοκομεία για τα τουλάχιστον 4 εκατομμύρια αδέσποτα της Τουρκίας φυσικά και δεν υπάρχουν, μα ακόμη και να υπήρχαν, δεν υπάρχει σε καμία περίπτωση ούτε η δυνατότητα, ούτε η γνώση και η διάθεση τα ζώα αυτά να ζήσουν σε κλουβιά αξιοπρεπώς “μέχρι να υιοθετηθούν”, ούτε στην Τουρκία ούτε και πουθενά.
Ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει δημόσιο κυνοκομείο και πόσο δύσκολο είναι να τηρηθούν κανόνες ευζωίας, όπως επίσης ξέρουμε πως όταν η προσπάθεια αντιμετώπισης του προβλήματος των αδέσποτων επικεντρώνονται στο “που θα πάνε τα υπάρχοντα αδέσποτα” γιατί απλά δεν θέλουμε να τα βλέπουμε, είναι σαν να προσπαθούμε να σφουγγαρίσουμε το πάτωμα έχοντας αφήσει όλες τις βρύσες ανοιχτές.
Η λογική και η ηθική λύση στο πρόβλημα είναι πρωτίστως οι στειρώσεις, καθώς και οι αυστηροί έλεγχοι, η καταπολέμηση της ανεξέλεγκτης αναπαραγωγής και η προώθηση της υπεύθυνης ιδιοκτησίας.
Θα πρέπει κάποια στιγμή οι κυβερνήσεις χωρών με εκατομμύρια αδέσποτα στους δρόμους, σαν την Τουρκία, τη Ρουμανία που επιχείρησε κάτι παρόμοιο το 2013, την Ισπανία που φημίζεται για τα κυνοκομεία Νταχάου όμοια με τα δικά μας και σαν την Ελλάδα να καταλάβουν αυτό που η φιλοζωική κοινότητα λέει και προσπαθεί να εφαρμόσει εδώ και δεκαετίες: πως πέρα από την ανηθικότητα τέτοιων εγχειρημάτων, λύσεις σαν αυτές δεν έχουν κανένα νόημα ούτε οικονομικά, ούτε πρακτικά.
Αν για κάθε ένα σκύλο που θανατώνεται χωρίς λόγο ή που κλείνεται σε ένα μπουντρούμι δημοτικού κυνοκομείου για να πεθάνει αβοήθητο ανάμεσα στα περιττώματά του, γεννιούνται ταυτόχρονα εκατοντάδες μελλοθάνατα κουτάβια σε δρόμους, μαντριά, παράνομα εκτροφεία και αυλές σπιτιών, κανένα πρόβλημα δεν θα λυθεί και θα βυθιζόμαστε όλο και πιο βαθιά στην ανηθικότητα και τον σκοταδισμό ως κοινωνίες.
Και επειδή στη διαδημοτική σύσκεψη που αναφέραμε πιο πάνω στην Καβάλα προτάθηκε η λύση της ευθανασίας “όπως κάνουν τα προηγμένα κράτη” και “η δηλητηρίαση με λανέιτ”, φυτοφάρμακο (από ότι καταλάβαμε απαγορευμένο υποτίθεται, αφού εκπρόσωποι τοπικών αυτοδιοικήσεων μπορούν να το βρουν τόσο εύκολα), να υπενθυμίσουμε πως κράτος που θεωρείται προηγμένο και φόλα με λανέιτ δεν πάνε μαζί.
Καλό είναι να ξέρουμε ποιοι είμαστε, να ξέρουμε που βρισκόμαστε σαν χώρα, ώστε να συγκρινόμαστε με αυτούς με τους οποίους πραγματικά ταιριάζουμε”.
Το παραπάνω κείμενο του Save a Greek Stray απηχεί απολύτως την εικόνα μας στη διαχείριση των αδέσποτων όσο κι αν “καμαρώνουμε” για τον πολιτισμό, την παιδεία και την ενσυναίσθησή μας απέναντι σε κάθε αδύναμο πλάσμα να υπερασπστεί την ύπαρξή του που εξαρτάται απολύτως από εμάς.
Oι ενεργοί φιλόζωοι που αφιερώνουν ψυχή, χρόνο και χρήμα στο να συντρέχουν αβοήθητα ζώα είναι οι μόνοι που γνωρίζουν απολύτως την πραγματική εικόνα και τι απαιτείται να γίνει για την ευζωία των αδέσποτων.
Related Posts
Ανησυχία κτηνοτρόφων από το κρούσμα στο Παγγαίο →
Καμία ανακοίνωση από το έγκλημα στο Kunzelsau →
Παρέμβαση Τοψίδη για την αντιχαλαζική στο Παγγαίο →
Σχόλια