Published on March 10th, 2024 | by paggaiorama

Καθαρή ματιά στην παράσταση: “Του έρωτα το φως & το σκοτάδι

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ελευθερούπολης στο Αμφιθέατρο Φρίξος Παπαχρηστίδης, σε μια εμπνευσμένη χοροθεατρική παράσταση: “Του έρωτα το φως & το σκοτάδι”.

Το θέμα

«Την παράδοση ενός τόπου, ενός λαού, έχουμε χρέος να την μελετούμε και να την τιμούμε. Πόσω δε μάλλον, τη δική μας. Δεν είναι κάτι που πέρασε αλλά κάτι που μας καθορίζει διαρκώς. Δεν της αρκεί και δεν της πρέπει μόνο η μνήμη και η απλή αναβίωση. Δεν είναι κάτι που διατηρείται στη φορμόλη και μνημονεύεται μόνο σε ανοιχτούς χώρους και πλατείες με πιόματα κι εδέσματα. Πρέπει να αναπνέει και να ανθίζει, ενταγμένο στο σήμερα, παντού. Έτσι, κρατιέται ολοζώντανο!

Αυτό ονειρευτήκαμε να πετύχουμε με την Κατερίνα Βασιλείου και φέραμε την παράδοσή μας επάνω στη θεατρική σκηνή, με αυστηρά μετρημένους χρόνους, κινήσεις, αναπνοές. Με απαιτητικές πρόβες κλειστού χώρου και 75 ανθρώπους να καταφέρνουν όχι μόνο να χωρέσουν και να συνυπάρξουν αλλά και να λειτουργήσουν απολύτως καλλιτεχνικά, «κουρδισμένα» και ταυτόχρονα. Με χορευτές ντυμένους απλά, χωρίς φτιασίδια και παραδοσιακές στολές, απολύτως, όμως, πιστούς σε κάθε βήμα των παραδοσιακών μας χορών. Με ηθοποιούς νεαρούς, άλλους ντυμένους στα κόκκινα και τ’ άσπρα κι άλλους με τζιν, μακό και αθλητικά παπούτσια, που συνομιλούν με τον διαχρονικό Έρωτα, με λόγια και οπτικές του σήμερα μα «πατώντας» διαρκώς επάνω σε παραδοσιακούς ρυθμούς και μελωδίες. Με μουσικές σε σύγχρονες, ακόμα και εναλλακτικές, πολλές φορές, ενορχηστρώσεις. Με το πάντρεμα της δημώδους γλώσσας του τότε και του σήμερα και σεβασμό της μιας προς την άλλη».
Βάγια Παπαποστόλου

Η παράσταση

Τέχνη: σε όποια γλώσσα κι αν τη γράψεις, ίδια είναι η σημασία και το περιεχόμενό της: η ανώτερη μορφή αισθητικής σχέσης του ανθρώπου προς την πραγματικότητα. Προβάλλει σαν μια παγκόσμια, πανανθρώπινη μορφή δραστηριότητας, με τεράστια σημασία για την κοινωνική εξέλιξη. Φωτίζει νου και ψυχή εδώ και χιλιάδες χρόνια, στην πορεία των οποίων αλλάζει και εξελίσσεται.

Η τέχνη διδάσκει, εξευγενίζει. Μπορεί να συγκινήσει τόσο τον εργάτη όσο και το διανοούμενο. Τόσο το μαθητή όσο και το δάσκαλο. Τόσο τον επιστήμονα όσο και τον απαίδευτο. Είναι δύσκολο να βρεθεί άνθρωπος που – στον έναν ή τον άλλο βαθμό – να μην ένιωσε μέσα του την επίδραση της τέχνης, που να μη του έγινε ανάγκη, που να μην προσπάθησε να μυηθεί στην όποια μορφή καλλιτεχνικής δημιουργίας είτε ως δημιουργός είτε ως συνεπής θεατής και οπαδός.

Τίποτα το ανθρώπινο δεν είναι για την τέχνη αδιάφορο. Κι όσο πιο πλούσια και πιο πολύμορφη είναι η ζωή, όσο πιο πλατιά τα κοινωνικά ενδιαφέροντα, όσο πιο δυνατές οι συγκρούσεις σε μαζικό αλλά και ατομικό επίπεδο, τόσο πιο πολύπλευρα και σταθερά αναπτύσσεται η τέχνη.

Είναι αυτή που μας οδηγεί στην ψυχή μας. Είναι αυτή που μας οδηγεί στην αλήθεια μας.

Κι αν ισχύει μια φορά αυτό για τις άλλες τέχνες, ισχύει δέκα φορές για το θέατρο .

«Η ποιότητα ενός θεατρικού έργου είναι η ποιότητα των ιδεών του.

Στο θέατρο εν αρχή ην το σώμα», όπως επιμένει να μας θυμίζει ο Μπέρναρντ Σο.

Φυσικά, υπάρχει το κείμενο, ο λόγος. Όμως για να γίνει από λογοτεχνικό κείμενο θεατρική παράσταση – θέαμα, και να προβληθούν όλες οι καλλιτεχνικές δυνατότητες που εμπεριέχει, πρέπει το έργο να παιχθεί στη σκηνή, να πάρει σάρκα και οστά από τους ερμηνευτές, που με το σώμα, τη φωνή, τις ανάσες τους μετατρέπουν τους ήρωες σε «δρώντα πρόσωπα» του έργου.

Ακριβώς αυτό είδαμε, νιώσαμε στο αμφιθέατρο «Φρίξος Παπαχρηστίδης» στην Ελευθερούπολη, από τη σπουδαία δουλειά που ανέβασαν η Βάγια Παπαποστόλου με την Κατερίνα Βασιλείου κι ένα σύνολο 75 νέων ανθρώπων, μελών – χορευτών – υποκριτών – μουσικών, του Πολιτιστικού Συλλόγου Ελευθερούπολης. Έμπνευση, ο έρωτας.

Όταν ο έρωτας κατευθύνεται προς την ίδια τη δημιουργία, πράγματι, μπορεί να οδηγήσει σε υψηλά επιτεύγματα (το ταλέντο και η δουλειά αποτελούν σταθερές προϋποθέσεις, βέβαια). Σ’ αυτή την περίπτωση ο έρωτας νοείται ως η απόλυτη αφοσίωση, το άνευ όρων δόσιμο στις μούσες των τεχνών κι έτσι γεννιούνται και τα μεγαλόπνοα έργα και τότε θεωρείται ότι ο ποιητής, ο λογοτέχνης, ο χορογράφος, ο εικαστικός, εργάζεται ασταμάτητα πάνω στην τέχνη του.

Στην καλοδουλεμένη παράσταση «Του έρωτα το φως και το σκοτάδι» λάμπει το φως που εκπέμπουν οι δεκάδες ερμηνευτές της, με τα λόγια, το τραγούδι, τον χορό, τη μουσική, το δε σκοτάδι, είναι μόνο ένα παιχνίδισμα προβολέων από τον έμπειρο Σαράντη Μιντζιρίκη.

Η Βάγια Παπαποστόλου και η Κατερίνα Βασιλείου ενώνουν δυνάμεις και παρουσιάζουν επί σκηνής τον Έρωτα στη λαϊκή μας παράδοση, έτσι όπως ενορχηστρώθηκε από τις ίδιες και αποδίδεται από τους εθελοντές μύστες του.

Τα ερωτικά τραγούδια και οι χοροί εμφανίζουν μια μεγάλη ποικιλία και μια ακμαία προφορική παράδοση. Καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα θεμάτων, ποιητικών μορφών, μυθικών, εικονοπλαστικών και συμβολικών : λυρική έκφραση ατομικών συναισθημάτων και παθών, εξομολογήσεις και ερωτικούς διαλόγους, αφηγηματική εκδίπλωση ερωτικών επεισοδίων ή μικρών ιστοριών, ερωτικές αλληγορίες και ερωτικά δράματα, και από σκηνοθετικά ευρήματα, έμπλεη αυτή η απολαυστική δουλειά της Βάγιας Παπαποστόλου.

Η μηλιά, φορτωμένη κόκκινα μήλα, σύμβολο της αγάπης και του έρωτα στο κέντρο της σκηνής. Τα υπέροχα κοστούμια όλων των ομάδων, η φροντισμένη ομοιογενή παρουσίασή τους στην πιο μικρή τους λεπτομέρεια, από το κεφάλι ως τα πόδια. Αρμονία και χάρη σε αγόρια και κορίτσια, σε γυναίκες και άνδρες. Σκηνοθετικό επίτευγμα ο συντονισμός τόσων ανθρώπων και η άψογή εκτέλεση του προγράμματος.

Αποτελεσματική διδασκαλία χορών από την δασκάλα Κατερίνα Βασιλείου. Πειθαρχία και ακρίβεια από το πολυπληθές σύνολο των πρωταγωνιστών, που σκόρπισαν ρίγη συγκίνησης στην πλατεία. Πραγματικά, δυσκολεύομαι τι να πρωτοεπαινέσω. Την απόδοση χορών και τραγουδιών, την εικαστική αρτιότητα με τους σχηματισμούς και τις φορεσιές, την εικονογράφηση των τραγουδιών, τη δραματοποίηση κείμενων, την καθοριστική συμμετοχή – έκπληξη του ταμπούρλου από τη Σοφία Κακουλίδου στο τελευταίο μέρος;

Έπαινοι σε όλους για το κάθε τι που συνεπήρε την αίθουσα, για τη μεγάλη παρέα που δημιουργήθηκε στις διαστάσεις της και συνόδευσε με παλαμάκια τα δρώμενα. Ενθουσιασμός και μαζική συμμετοχή. Μεγάλη νίκη για το στοίχημα.

Χωρίς υπερβολές, εξαιρετική η συνεργασία όλων των τμημάτων του συλλόγου και πολλούς επαίνους στους εμφανείς και αφανείς συντελεστές αυτής της μοναδικής, πολυπρόσωπης και καλοδουλεμένης παράστασης.

Ταυτότητα παράστασης

Σκηνοθεσία: Βάγια Παπαποστόλου

ΦΩΤΑ: Σαράντης Μιντζιρίκης

ΗΧΟΣ: Τάσος Γιαμαλίδης / Βασίλης Δημούδης

ΚΕΙΜΕΝΑ: βάγια Παπαποστόλου

Χορογραφίες: Κατερίνα Βασιλείου

ΤΜΗΜΑ ΕΝΗΛΙΚΩΝ Αυγερινού Κική Βανδουλάκη Βάσω Γαβριηλιώτου Αλεξάνδρα Γάκη Τζένη Γεωργιάδης Μανώλης Γεωργιάδης Παναγιώτης Δεληγιαννάκη Κατερίνα Ευαγγέλου Κυριαζής Κεχαγιά Βιβή Κούρτι Μόντα Κρουστάλλη Στέλλα Κωστοπούλου Ελευθερία Λαμπρινού Ελένη Λάππα Μαρία Μελεμενίδου Ναυσικά Μπασιάκου Χρύσα Μώραλη Δέσποινα Πετρά Φανή Ρηγούλη Ανατολή Ρωμανίδου Μάρθα Σκλαρής Νίκος Σκλαρής Χρήστος Σουρβά Έλλη Τζαβέλλα Χρυσούλα Τσιλιγκίρη Ιωάννα Τσινάνη Αλέκα	ΤΜΗΜΑ ΕΦΗΒΩΝ Βουλδούκη Αναστασία Γεωργιάδου Ελένη Γιαμαλίδης Δημήτρης Γιαμαλίδης Λευτέρης Δανιηλίδου Βασιλική Δεϊρμεντζίδης Γιώργος Δεϊρμεντζίδου Πολυξένη Διττοπούλου Ελένη Θασίτη Αγγελική Καλλιοπίτσα Ελένη Κεχαγιάς Αλέξανδρος Κούρτι Κέισι Κούρτι Τζέισι Κούρτι Τζόι Κωνσταντινίδου Μαρία Οικονόμου Δήμητρα Σιδηροπούλου Μαρία Χειμώνα Ελισάβετ Ψαρρά Ζωή Kirsanova Alvena	ΤΜΗΜΑ ΠΑΙΔΙΚΟ – Γ & Ε τάξεων Δημοτικού Βεβεκλή Χρυσή Δημοσθενίδου Βασιλική Ευαγγέλου Σεβαστή Καλλιοπίτσα Πολύμνια Κατσιγιάννη Σοφία Κευσενίδη Μαρία Κευσενίδης Αλέξανδρος Μιχαλοπούλου Μαριάνα Μπαμπουκτσιόγλου Ελεάννα Μπρέγκου Μαρινέλα Παμπόρη Ευφροσύνη Παπαθεμελή Παρασκευή Ρόβι Ολσάνα Σταυρίδου Μαρία-Θεοδοσία Φεζολάρι Σίρια Χυτίου Μαρκέλλα Θεατρική ομάδα εφήβων «ΠΑΡΕ(ν)ΘΕΣΗ» Γιαννίνα Αριστέα Γιαννίνα Βασιλική Δεληγιάννης Θανάσης Ελμαζίδου Μαρία Καπούλα Κατερίνα Κεστρίτσαλης Δημήτρης Κεχαΐδου Αναστασία Παπαδοπούλου Μαρία Σουσαμλή Ράνια Τσακαλίδης Παύλος Χαλοφτίδου Βενετία Χυτίου Μαρία Αλεξάνδρα ΚΡΟΥΣΤΑ Κακουλίδου Σοφία
ΠΑΥΛΟΣ ΛΕΜΟΝΤΖΗΣ