Ένας ήρως με παντούφλες…

Ο τίτλος παραπέμπει στη γνωστή κωμωδία του Αλέκου Σακελάριου με πρωταγωνιστή στην ταινία, τον αξέχαστο Βασίλη Λογοθετίδη…

Η υπόθεση για όσους δεν την έχουν δει είναι η εξής: «Ο απόστρατος στρατηγός Λάμπρος Δεκαβάλλας (Βασίλης Λογοθετίδης), που ζει φτωχικά πλην όμως έντιμα με τη γυναίκα του Ειρήνη (Νίτσα Τσαγανέα) και την κόρη του Πόπη (Ίλυα Λιβυκού), δέχεται την επίσκεψη του μέλλοντα γαμπρού του, ο οποίος του ανακοινώνει ότι σκοπεύει να ξενιτευτεί στην Αυστραλία, για να βγάλει λεφτά και να παντρευτεί την Πόπη.

Την ίδια μέρα, ο Δεκαβάλλας δέχεται και την επίσκεψη του εξαδέλφου του Απόστολου, ο οποίος τον πληροφορεί ότι η πατρίδα, για να τον τιμήσει, αποφάσισε να αναγείρει τον ανδριάντα του, στη μικρή πλατεία μπροστά στο σπίτι του.

Ωστόσο, την ημέρα των αποκαλυπτηρίων, η Πόπη αντιλαμβάνεται ότι η Τζένη, η κόρη του Απόστολου, σκοπεύει να παντρευτεί τον μνηστήρα της, πνίγει όμως τα δάκρυά της για να μη στενοχωρήσει τον πατέρα της, ο οποίος πλέει σε πελάγη ευτυχίας.

Γρήγορα όμως, ο καλοκάγαθος στρατηγός αντιλαμβάνεται ότι η υπόθεση του ανδριάντα δεν ήταν παρά μια ακόμα κομπίνα για να φαγωθούν κρατικά χρήματα και διαολοστέλνει όλους τους προικοθήρες και τους απατεώνες….».

Σημερινά πράγματα μια και στην Ελλάδα μπορεί να συγχρονιζόμαστε με τις νέες τεχνολογίες αλλά η νοοτροπία και ο τρόπος που κινούνται οι διαδικασίες δύσκολα αλλάζουν…

Η ταινία και η κωμωδία κάνει λόγο για έναν ήρωα του Ελληνοαλβανικού πολέμου και ίσως και πιο παλαιών αγώνων Βαλκανικοί, πρώτος Παγκόσμιος, Μικρασιατική εκστρατεία, που ο ηρωισμός του αναγνωρίζεται όχι για να του δοθεί η πρέπουσα τιμή, αλλά για να …φάνε οι κομπιναδόροι της εξουσίας…

Και θυμήθηκα αυτή την ιστορία, όχι γιατί είχαμε την Επέτειο της 28^ης Οκτωβρίου 1940, αλλά γιατί ήρθε στην χώρα μας η Κριστίν Λαγκάρτ και έπρεπε να μας πει κάτι να μας γλυκάνει…

Η Κριστίν ήταν επικεφαλής του ΔΝΤ που μας ήπιε το αίμα με το μπουρί με εκείνον τον ανεκδιήγητο Στρος Σκαν που κατηγορήθηκε για σεξουαλικό σκάνδαλο και μετά η κυρία Κριστίν μέχρι σήμερα πήγε ως επικεφαλής στην ΕΚΤ δηλαδή στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα…

Στη συνέντευξη που παραχώρησε στην ΕΡΤ, η Κριστίν Λαγκάρντ, αποδίδει τα εύσημα στην Ελλάδα για τη «σκληρή δουλειά» που οδήγησε στην αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των επενδυτών και των οίκων αξιολόγησης, ενώ κάνει λόγο για «μεταμόρφωση του ελληνικού τραπεζικού τομέα».

«Πρώτα απ΄ όλα πιστεύω ότι θα πρέπει να γιορτάσουμε τη στιγμή και την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης των αγορών, των οίκων αξιολόγησης, των επενδυτών, στην ελληνική οικονομία. Κι αυτό είναι προφανώς αποτέλεσμα πολύ σκληρής δουλειάς, προσπαθειών, μεταρρυθμίσεων, προσήλωσης, ανθεκτικότητας. Τεράστιας ανθεκτικότητας από την πλευρά της χώρας και των πολιτών. Αυτά θα πρέπει να συντηρηθούν, να διατηρηθούν και βέβαια απαιτείται συνεχής πειθαρχία. Την έκφραση εμπιστοσύνης πρέπει να την αξίζεις.

Επομένως, είμαι σίγουρη ότι σε όρους δημοσιονομικής πολιτικής και συνέχισης των μεταρρυθμίσεων, οι Έλληνες πολίτες και οι ελληνικές αρχές θα συνεχίσουν» ανέφερε μεταξύ άλλων η πρόεδρος της ΕΚΤ.

Με άλλα λόγια η Κριστίν μας είπε πως είμαστε ανθεκτικοί, πάλι καλά που δεν μας είπε και παχύδερμα…

Η κυρία του τραπεζικού ρετιρέ της Ευρώπης μας είπε ακόμη ότι ο ελληνικός τραπεζικός τομέας έχει μεταμορφωθεί με την πάροδο του χρόνου. Το επίπεδο των επισφαλών δανείων έχει μειωθεί εντυπωσιακά, τα αποκαλούμενα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Πιστεύω ότι σίγουρα μπορεί να είναι προς όφελος των επενδυτών να επιστρέψουν στην Ελλάδα».

Την ίδια ώρα χτυπούσε για πολλοστή φορά το τηλέφωνό μου από ενημερωτική (!) εταιρεία για να μου πούν ότι πρέπει να βάλω 5 ευρώ στον λογαριασμό μου για να καλύψω την υποχρέωση που είχα μια και έχουν ανέβει τα επιτόκια και έχει αυξηθεί η δόση μου…

Και κρατήθηκα να μην βρίσω, να μην ξεσπάσω, να μην εκραγώ και λάθος μου…

Κι αμέσως σκέφθηκα όλους αυτούς τους βουλευτές και υπουργούς που συνετέλεσαν σε αυτό το έγκλημα των μνημονίων και πολλοί εξ αυτών βρίσκονται και στα έδρανα της Βουλής ενώ κάποιοι άλλοι ξετσίπωτα μας κουνούσαν το δάχτυλο και μας έλεγαν πριν από μερικές μέρες ότι πρέπει να ψηφίσουμε τον περιφερειάρχη τον γαλάζιο τον ορίτζιναλ, να τους απαντήσω όπως ο στρατηγός Δεκαβάλλας;

«Όπως αυτός ο δειλός ο στρατιώτης, που φοβάται το κρύο, φοβάται τα χιόνια, φοβάται τη μάχη και πάνω στην κρίσιμη στιγμή τα παρατάει όλα για να γυρίσει πίσω, στη ζεστασιά, στη σόμπα και στη σιγουριά, είναι λιποτάκτης· έτσι κι εσύ, είσαι λιποτάκτης, αφού δεν στάθηκες να δώσεις τη μάχη της ζωής».

Ωραίο πράγμα τα κεφτεδάκια…