Μέχρι τώρα πρωταθλητής το Παγγαίο σε πνιγμούς

ΣΤΗΝ ΠΕ ΚΑΒΑΛΑΣ – ΑΛΕΠΑΛΛΗΛΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΤΟΥ ΠΑΓΓΑΙΟΥ

Τουλάχιστον 52 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από πνιγμό τις τελευταίες 15 ημέρες, σύμφωνα με τα στοιχεία του Λιμενικού.

Ο απολογισμός των θανάτων στη θάλασσα γίνεται ακόμα πιο τραγικός αν αναλογιστούμε πως βρισκόμαστε στην αρχή του καλοκαιριού και τις περισσότερες ημέρες του Ιουνίου ο κόσμος δεν πήγαινε για κολύμπι στη θάλασσα λόγω του βροχερού καιρού.

Η πλειοψηφία των λουόμενων που ανασύρθηκαν χωρίς τις αισθήσεις τους από διάφορες θαλάσσιες περιοχές της χώρας τις δύο τελευταίες εβδομάδες ήταν άνω των 70 ετών, ενώ υπήρξαν και 5 που ήταν μεταξύ 50-60 ετών.

Ο νεότερος σε ηλικία που πνίγηκε την ώρα που έκανε το μπάνιο του ήταν ένας 22χρονος στην Καβάλα την 1η Ιουλίου.

12 βασικοί κανόνες ασφαλείας για την αποφυγή πνιγμών

1. Παρακολουθήστε οργανωμένα μαθήματα κολύμβησης.

2. Κολυμπήστε πάντα με παρέα και ιδανικά υπό την επίβλεψη ναυαγοσώστη (εάν αυτό είναι εφικτό).

3. Μην αφήνετε από την επίβλεψή σας ευάλωτες ομάδες του πληθυσμού, όπως τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι.

4. Αποφύγετε την κολύμβηση αμέσως μετά το φαγητό (ιδανικά πρέπει να έχουν περάσει 3 ώρες από την κατανάλωση φαγητού).

5. Μπείτε σταδιακά μέσα στο νερό, ώστε να προσαρμοστεί ο οργανισμός σας στη θερμοκρασία του νερού (ιδιαίτερη προσοχή όταν το νερό είναι κρύο).

6. Μην απομακρύνεστε από τα ρηχά και κολυμπήστε παράλληλα με την ακτή.

7. Μην υπερεκτιμάτε τις δυνάμεις σας και μην κάνετε επίδειξη των δυνάμεών σας στους υπόλοιπους λουόμενους.

8. Μην κάνετε ριψοκίνδυνα παιχνίδια που θέτουν εσάς ή τους γύρω σας σε κίνδυνο.

9. Αν παρασυρθείτε στα βαθιά από κάποιο ρεύμα, διατηρήστε την ψυχραιμία σας, κολυμπήστε παράλληλα με την ακτογραμμή για να απεγκλωβιστείτε και μετά κάθετα για να επιστρέψετε στην ακτή.

10. Αποφύγετε το κολύμπι εάν έχετε καταναλώσει αλκοόλ ή ναρκωτικά.

11. Μην παραβλέπετε τυχόν προειδοποιήσεις προς τους λουόμενους από τις τοπικές Αρχές.

12. Να είστε επιφυλακτικοί όταν επισκέπτεστε μια παραλία για πρώτη φορά. Καλό είναι να έχετε ενημερωθεί από τους κατοίκους της περιοχής για τυχόν κινδύνους που μπορεί να προκύψουν.

Πνιγμός: Μύθοι και πραγματικότητα

Σύμφωνα με το άρθρο του Mario Vittone, ο οποίος έχει διατελέσει διασώστης-κολυμβητής σε ελικόπτερα της Ακτοφυλακής των ΗΠΑ, με θητεία 22 χρόνων σε διασώσεις στον Ατλαντικό και τον Κόλπο του Μεξικού, όταν κάποιος πνίγεται, υπάρχει πολύ λίγο πιτσίλισμα νερών και καθόλου σινιάλα με τα χέρια και φωνές. Ο πνιγμός είναι συνήθως ἠσυχος.

Εκτός από σπάνιες περιπτώσεις, οι άνθρωποι που πνίγονται, από τη φύση τους δεν μπορούν να φωνάξουν για βοήθεια. Το αναπνευστικό σύστημα του ανθρώπου είναι σχεδιασμένο ώστε πρωτίστως ο άνθρωπος ν’ αναπνέει. Η ομιλία είναι δευτερεύουσα ή επικαλυπτόμενη λειτουργία. Πρέπει πρώτα να λειτουργήσει η αναπνοή πριν γίνει ομιλία.

Το στόμα των ατόμων που πνίγονται βυθίζεται και επανεμφανίζεται πάνω από την επιφάνεια του νερού διαδοχικά. Το στόμα των ατόμων που πνίγονται δεν μένει πάνω από την επιφάνεια του νερού για αρκετό χρονικό διάστημα ώστε να μπορέσουν να εκπνεύσουν, να εισπνεύσουν και να καλέσουν για βοήθεια. Όταν το στόμα των ατόμων που πνίγονται βρίσκεται πάνω από την επιφάνεια του νερού, εκπνέουν και εισπνέουν γρήγορα μια και το στόμα τους αρχίζει να βυθίζεται κάτω από την επιφάνεια του νερού (και άρα δεν προλαβαίνουν να φωνάξουν).

Οι άνθρωποι που πνίγονται δεν μπορούν να κάνουν σινιάλο για βοήθεια. Η φύση των ανθρώπων ενστικτωδώς τους προκαλεί ν’ απλώσουν τα χέρια οριζόντια και να πιέσουν την επιφάνεια του νερού προς τα κάτω σε μια προσπάθεια ν’ ανέβουν προς τα πάνω. Πιέζοντας την επιφάνεια του νερού προς τα κάτω επιτρέπει στα άτομα που πνίγονται να χρησιμοποιήσουν το σώμα τους ώστε να σηκώσουν το στόμα έξω από το νερό και να πάρουν ανάσα.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της ενστικτώδους αντίδρασης σε πνιγμό, τα άτομα που πνίγονται δεν μπορούν να ελέγξουν τις κινήσεις των χεριών τους. Από τη φύση τους, τα άτομα που πνίγονται, τα οποία παλεύουν στην επιφάνεια του νερού, δεν μπορούν να σταματήσουν τον πνιγμό και να κάνουν ακούσιες κινήσεις όπως να κάνουν σινιάλο για βοήθεια, να κινηθούν προς το μέρος ενός διασώστη ή να απλώσουν το χέρι για να πιαστούν από ένα όργανο διάσωσης.

Από την αρχή μέχρι το τέλος, κατά τη διάρκεια της ενστικτώδους αντίδρασης σε πνιγμό, το σώμα παραμένει όρθιο μέσα στο νερό, χωρίς καμία ένδειξη υποκίνησης, δηλαδή τα πόδια δεν κινούνται. Εκτός κι αν διασωθεί από εκπαιδευμένο ναυαγοσώστη, τα άτομα που πνίγονται μπορούν να παλέψουν μόνο για 20-60 δευτερόλεπτα στην επιφάνεια του νερού πριν αρχίσουν να βυθίζονται οριστικά.

Αυτό δεν σημαίνει ότι ένα άτομο που φωνάζει για βοήθεια και φαίνεται να παλεύει πιτσιλίζοντας νερά δεν βρίσκεται σε πραγματικό κίνδυνο – σε τέτοια περίπτωση βιώνει υδρόβια δυσφορία. Παρόλο που δεν τη βλέπουμε να συμβαίνει πάντα πριν την ενστικτώδη αντίδραση σε πνιγμό, η υδρόβια δυσφορία δεν διαρκεί πολύ, αλλά αυτά τα θύματα μπορούν να βοηθήσουν στη διάσωση τους. Μπορούν να πιαστούν σε σωσίβια, ν’ αρπάξουν σχοινί που θα τους πετάξει ένας διασώστης, κλπ.

Όταν υπάρχουν άνθρωποι στο νερό, ψάξε για αυτά τα σημάδια που μπορεί να σημαίνουν ότι κάποιος πνίγεται σιωπηλά και να μην το έχει καταλάβει κανείς ακόμη:

Το κεφάλι είναι χαμηλά μέσα στο νερό και το στόμα βρίσκεται στο επίπεδο της επιφάνειας του νερού (2)

Το κεφάλι γέρνει προς τα πίσω και το στόμα είναι ανοικτό (3)

Τα μάτια είναι σαν γυάλινα κι άδεια και το άτομο δεν φαίνεται να έχει επαφή με το περιβάλλον, βλέπει στο κενό

Τα μάτια είναι κλειστά

Τα μαλλιά είναι ριγμένα μπροστά στο μέτωπο ή στα μάτια

Δεν χρησιμοποιούν τα πόδια τους

Παίρνουν πολλές γρήγορες αναπνοές ή ανοίγουν πολύ το στόμα για να πάρουν μια απεγνωσμένη αναπνοή

Προσπαθούν να κολυμπήσουν προς συγκεκριμένη κατεύθυνση αλλά δεν προχωράνε

Συνήθως κοιτάνε προς την ακτή (1)

Προσπαθούν να γυρίσουν στην πλάτη να είναι στο νερό

Το σώμα είναι όρθιο (4)

Φαίνεται σαν να σκαρφαλώνουν μια αόρατη σκάλα (5)