“Η αλαζονεία της εξουσίας είναι σοβαρή ασθένεια”…

Το μυρμήγκι, σαν είναι να χαθεί, βγάζει φτερά

Που πάει να πεί ότι «Η υπέρμετρη φιλοδοξία συχνά οδηγεί στην καταστροφή».

Κι επειδή μας αρέσουν τα αρχαία Ελληνικά: «Πρό συντριβής ἡγεῖται ὕβρις, πρὸ δὲ πτώματος κακοφροσύνη» (Παρ. ιστ΄,18).

Δηλαδή, Πρὶν ἀπὸ τὴ συντριβὴ καὶ τὴν πτώση προηγεῖται ἀπαραιτήτως ἡ ἀλαζονία καὶ ἡ ὑπερηφάνεια»…

Ο θυμόσοφος λαός μας από τα χρόνια τα παλιά είχε ένα δικό του τρόπο να εκφράζεται και μέσα από τους φιλοσόφους του, αναφέροντας σπουδαία ρητά τα οποία μας συνοδεύουν πάντα και γίνονται τίτλοι σε άρθρα και αναλύσεις.

Πολλές φορές έχουμε δει την εξουσία που πηγάζει στη Δημοκρατία από τον Λαό, μέσα από την συνεχή επιβράβευση να παρουσιάζει σημάδια αλαζονείας σε σημείο να μην παραδέχεται ότι είναι στην διακριτική ευχέρεια του Λαού να αλλάξει γνώμη.

Και τότε η εξουσία γίνεται σκληρή και αδυσώπητη και ορισμένες φορές ξεφεύγει και φτάνει στο όριο της παραφροσύνης και της νομιμότητας.

Από την άλλη υπάρχει η βούληση του Λαού που ουσιαστικά είναι εκείνη που θα επιτρέψει ή θα αποτρέψει τέτοια φαινόμενα…

Θέλει να τα αποτρέψει; Αυτό απαιτεί υψηλό αίσθημα ευθύνης και άκαμπτο φρόνημα.

Η αλαζονεία της εξουσίας είναι η σοβαρή ασθένεια που προσβάλλει τα περισσότερα άτομα από αυτά που αποκτούν εξουσία.

Δεν είναι καινούργια, ούτε τοπική.

Πρωτοδιαγνώστηκε τον καιρό που οι άνθρωποι οργανώθηκαν σε κοινότητες, από τότε που συγκροτήθηκαν ιεραρχίες και πυραμίδες εξουσίας.

Η αναφορά αφορά, στην αλαζονεία της εξουσίας.

Υπήρξε κεντρικό θέμα του μέγα σατιρικού ποιητή της κλασικής αρχαιότητας, του Αριστοφάνη, αλλά και άλλων θεατρικών συγγραφέων, φιλοσόφων και πολιτικών αναλυτών έως τις μέρες μας.

Και πώς θα μπορούσε να μην τραβήξει την προσοχή και τον προβληματισμό τους, αφού η αλαζονεία είναι διαβρωτική και οπισθοδρομεί τις πολιτικές κοινωνίες.

Είναι πηγή πολιτικής ανωμαλίας και αιτία απαξίωσης της πολιτικής.

Στις μικρές πολιτικές κοινωνίες, ο αλαζόνας διακρίνεται γρήγορα και εύκολα.

Σπάνια γίνονται λάθος κρίσεις.

Τον έχεις απέναντί σου, να ορθώνεται με έπαρση, μωροπερήφανα πάνω στο βάθρο της αλαζονείας, να βγάζει κραυγές ή σιωπή, ανάλογα με το συμφέρον του, και να ατενίζει με μια αυτάρεσκη διάθεση το κοντινό του μέλλον!

Και ας είμαστε ρεαλιστές, η συγκεκριμένη πολιτική “νόσος” είναι αθεράπευτη.

Η εξουσία φέρνει αλαζονεία και τελικά αποβλάκωση…