Είς οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί …Κάλπης!

Από την αρχαία Ελλάδα των προγόνων μας οι εκλογές με σφαιρίδια και τεμάχια κεράμων ήταν μια αγαπημένη διαδικασία την οποία με θαυμάσιο και ζωντανό τρόπο μας την μεταφέρει ο κορυφαίος Αριστοφάνης…

Οι «Ιππής», γράφει ο Κώστας Βάρναλης, είναι ίσως η πιο ανελέητη και η πιο ολοκληρωμένη πολιτική σάτιρα του Αριστοφάνη εναντίον των δημαγωγών του καιρού του και τόσο αληθινή που ξεπερνά τα φράγματα των καιρών.

Μ’ οργισμένο πάθος και με γλώσσα έξω απ’ τα δόντια επιτίθεται ο ποιητής εναντίον των πολεμοκάπηλων λαοπλάνων ηγετών (του Κλέωνα κυρίως) που θέλανε τη συνέχιση του πολέμου και των δικών τους ανομολόγητων καταχρήσεων της εξουσίας.

«Ο Αριστοφάνης νίκησε στον ποιητικό αγώνα, καταλήγει ο Βάρναλης, αλλά νικήθηκε στον πολιτικό. Θριάμβεψε ο ολέθριος Κλέωνας.

Όμως το μάθημα που μας έδωσε ο ποιητής είναι αθάνατο. Μας δείχνει ποιο είναι το χρέος των εθνικών δασκάλων στις παρόμοιες ιστορικές ώρες».

Στην υπόθεση αυτής της μοναδικής πολιτικής κωμωδίας με βαρύ δραματικό υπόβαθρο για την ελληνική μηχανοραφία στην πολιτική ο Δήμος ο Πυκνίτης (ο λαός της Αθήνας) έχει δύο υπηρέτες: τον Δημοσθένη και τον Νικία– τους γνωστούς πολιτικούς και στρατηγούς- που προσπαθούν να προσφέρουν με τις υπηρεσίες τους, ότι καλύτερο στο Δήλο- Λαό.

Έχει προσλάβει όμως κι έναν άλλον υπηρέτη, τον Παφλαγόνα, που γίνεται ευνοούμενος του και τρομοκρατεί το υπόλοιπο προσωπικό με τρόπο βάναυσο και χυδαίο. Ο γερό – Δήμος, δυστυχώς, υποκύπτει στις κολακείες και τις δημαγωγίες αυτού του φαύλου -Παφλαγόνα που δεν είναι άλλος από τον παντοδύναμο πολιτικό και στρατηγό Κλέωνα.

Οι δύο άλλοι υπηρέτες κατορθώνουν και πληροφορούνται με υποκλοπές πως οι χρησμοί προφητεύουν ότι ο Παφλαγόνας θα εκτοπιστεί μόνο από ένα ταπεινό αλλαντοπώλη, οι υπηρέτες εύχονται να εμφανιστεί αυτός ο αλλαντοπώλης – που όντως εμφανίζεται – και τον πείθουν, ότι με συμμάχους του Ιππείς, μπορεί να αντιπαραταχθεί στο ισχυρό Παφλαγόνα και να τον νικήσει.

Ακολουθεί μια σειρά αντιπαραθέσεων, όπου οι δύο αντίπαλοι ανταλλάσσουν χυδαίες ύβρεις και ανταγωνίζονται σε φαυλότητα και στην πορεία, καταλήγουν μπροστά στο Γέρο Δήμο να αναπτύσσουν τα ‘πολιτικά’ τους σχέδια και το πρόγραμμά τους.

Ο αγράμματος αλλαντοπώλης αναδεικνύεται έξοχος δημαγωγός και ξεπερνάει σε κολακείες τον Παφλαγόνα- Κλέωνα.

Εκείνος ηττημένος εγκαταλείπει τον οίκο του Δήμου, ο νέος υπηρέτης του Λαού με μαγικά φίλτρα, επαναφέρει στην ομαλότητα τον Δήμο και το έργο τελειώνει με χαρές και πανηγύρια ώσπου να φανεί ο νέος Σωτήρας του Λαού.

Πόσο σημερινά όλα αυτά σε μια εποχή που η πολιτική έχει γίνει εικόνα και η εξουσία βατήρας για μπίζνες και χαμερπείς συμπεριφορές.

Και σήμερα λοιπόν στον καιρό της τεχνολογίας οι ύβρεις και η φαυλότητα, οι μηχανοραφίες και τα κόλπα ώστε να υφαρπάξουν κάποιοι την εξουσία και να εξουσιάζουν για χρόνια έναν λαό καθημαγμένο είναι η μεγαλύτερη ύβρις στο κοινωνικό σύνολο.

Είναι σοφό το γεγονός ότι δεν επιτρέπεται στις χώρες της πολιτισμένης δύσης η τρίτη θητεία στον κοινοβουλευτισμό.

Η συνεχής άσκηση εξουσίας αποτελεί έξη για δρόμους που μπορεί να βασιλέψουν η αλαζονεία, η διαπλοκή και ο τυχοδιωκτισμός.

Όμως στην Ελλάδα αυτά είναι ψιλά γράμματα…

Την κάλπη να γεμίσουμε με αυτό που μας συμφέρει και τα υπόλοιπα είναι απλά ιστορίες για αγρίους.

Και φυσικά η γεμάτη κάλπη και η εξουσία έχει να κάνει με τακτοποίηση όσων μας στήριξαν, με τα ρουσφέτια που τάξαμε και με την καλή ζωή την οποία θα μας χαρίσει η απλώχερη ψηφοφορία μας από τους ψηφοφόρους…

Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται κοινότυπα και γνώριμα για τα πολιτικά μας ήθη, αλλά είναι αυτά που καταστρατηγούν τον πολιτικό αγώνα και καταλήγουν στην γραφίδα του Μεγάλου Αριστοφάνη να είναι σημερινά για την Ελλάδα μας…

Το ρητό εἷς οἰωνὸς ἄριστος, ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης, που σημαίνει ένας (είναι) ο άριστος οιωνός, να αμυνόμαστε για την πατρίδα, παραινετική φράση στην Ομήρου Ιλιάδα, στη ραψωδία της Τειχομαχίας, έχει γίνει στις μέρες μας ως παράφραση ή Είς οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί …την πάρτη σας ή ακόμη και περί της κάλπης!