Μακριά τα χέρια από το κέρασμα…
ΠΟΙΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΤΙΣ ΥΠΕΡΟΧΕΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΕΣ ΣΟΚΟΛΑΤΑ;
Εμείς , τα παιδιά του καιρού εκείνου , που η αφθονία δεν είχε ακόμα εισβάλει στη ζωή μας , κάθε που μπαίναμε σε σπίτια το πρώτο που κοιτάγαμε επίμονα ήτανε η φοντανιέρα με τα σοκολατάκια μαργαρίτα πάνω στο τραπέζι .
Κι η νοικοκυρά του σπιτιού , χαμογελώντας και χωρίς να μας ρωτήσει , το πρώτο που έκανε ήταν να πάρει τη φοντανιέρα στα χέρια της , να την ανοίξει και να μας προσφέρει ένα σοκολατάκι μαργαρίτα .
Κι εμείς το παίρναμε στο χέρι μας διαλέγαμε ένα πέταλο της σοκολατένιας μαργαρίτας κόβαμε ένα μικρό κομματάκι με τα μπροστινά μας δοντάκια , το αφήναμε να λιώσει αργά – αργά μέσα στο στόμα μας και μετά καταπίναμε , κλείνοντας τα μάτια από ευχαρίστηση , τη γλυκιά σοκολατένια σταγόνα . τίποτε … τίποτε !
Μας φαινότανε πως ό,τι κι αν τρώγαμε μετά το σοκολατάκι μαργαρίτα , θα ήταν άγλυκο και άνοστο . Το πολύ – πολύ να κοιτάγαμε ακόμα πιο επίμονα τη φοντανιέρα , μήπως η νοικοκυρά μας δώσει ένα ακόμα . Κι αυτό ήταν ένα «κόλπο» που τις πιο πολλές φορές έπιανε .
Όμως , ακόμα και οι μεγάλοι που μας συνόδευαν προτιμάγανε αυτό το μαγικό σοκολατάκι μαργαρίτα, μόνο που εκείνοι το συνοδεύανε και με λικεράκι μπανάνα ή τριαντάφυλλο στα μικρά αξέχαστα , φίνα και λεπτοκαμωμένα ποτηράκια του λικέρ .
Γιατί , τελικά , αυτά τα σοκολατάκια μαργαρίτα ερχούντανε από πολύ μακριά στο χρόνο και τα αγαπούσαν ΟΛΟΙ : νέοι , γέροι και παιδιά .Και τι ήτανε αυτά τα σοκολατάκια μαργαρίτα ;
Μα αυτό , ακριβώς που λέει το όνομά τους : Μικρά στρογγυλά , πλακουδά σοκολατάκια με ανάγλυφη όψη λουλουδιού μαργαρίτας , τόσο όμροφα και λαχταριστά που έλεγες : «Χάθηκε να είναι κι ένα λουλούδι στον κήπο μας που να κάνει τέτοιες σοκολατένιες μαργαρίτες;» .
Τα σοκολατάκια μαργαρίτα ήτανε δύο ειδών : Από σοκολάτα γάλακτος και από σοκολάτα υγείας . Εμάς , ό,τι και να ’τανε δεν μας «χάλαγε» καθόλου . Υγείας ή γάλακτος τα τρώγαμε με την ίδια παιδική λαχτάρα .
Άλλωστε δεν ξέραμε κι άλλη σοκολάτα πέρα από τα σοκολατάκια μαργαρίτες , άντε και από τις σοκολατίτσες ΙΟΝ που μας τις φέρνανε οι παππούδες μας για να μας γλυκάνουνε .
Οι νοικοκυρές αγοράζανε τα σοκολατάκια μαργαρίτα , χύμα , από τα μπακάλικα ή από τα ζαχαροπλαστεία της εποχής , κυρίως για τις γιορτές .
Όμως και τις άλλες μέρες του χρόνου φροντίζανε να έχουνε μερικά σοκολατάκια μαργαρίτα στη φοντανιέρα τους για να «μη ντροπιαστούνε» άμα έρθει κανένας ξένος , μιας και αυτά ήτανε ο βασιλιάς των κερασμάτων και διατηρούντανε (ή κρύο έκανε ή ζέστη) για πολύν καιρό στη φοντανιέρα .
Για τα σοκολατάκια μαργαρίτα γινόμαστε καμιά φορά «κλέφτες» μέσα στο ίδιο μας το σπίτι , όταν , μην αντέχοντας τον πειρασμό (παιδάκια στερημένα ήμαστε στο κάτω της γραφής) , κάναμε τη μάνα μας να ψάχνει να βρει ποιος από τα αδέρφια ήτανε ο «ένοχος» που λιγόστεψε τα σοκολατάκια μαργαρίτα στη φοντανιέρα της .
Περάσανε τα όμορφα χρόνια της αθωότητας και τα σοκολατάκια μαργαρίτα χάσανε την πρωτοκαθεδρία από τα άλλα σοκολατάκια ΤΖΟΚΟΝΤΑ , με το περιτύλιγμα , που για πολλά χρόνια θεωρούνταν κι αυτά ό,τι καλύτερο μπορούσε να σε κεράσει μια καλή νοικοκυρά …
ΧΑΡΑ ΜΑΡΟΥΓΚΑ
Related Posts
ΜΗΤΣΟΣ ΧΙΝΤΖΙΟΣ: Ένας Οργανοπαίχτης!… →
Τήρησαν το έθιμο με τα 40 κύματα οι Περαμιώτες →
Τάσος Μιχαηλίδης: “Καιρός η ποίηση ν’ αλλάξει και τον κόσμο” →
Σχόλια